Gast in Beth-El Rondom het huis van God ontmoeten we elkaar

In gesprek met Leo Voorthuijzen

Wilt u zich kort voorstellen?

Leo Voorthuijzen, 48 jaar, getrouwd met Ineke en sinds 2 jaar werkzaam als pastoraal werker in de Beth-El kerk. Daarvoor heb ik ruim 20 jaar gewerkt bij verschillende bedrijven. Ik heb een elektrotechnische opleiding gevolgd, heel wat bijgeleerd in bedrijfskunde en studeer nu theologie aan de CHE in Ede.

Waarom gaat u naar de kerk?

Omdat geloof en levensovertuiging steeds ‘onderhoud nodig heeft’. Anders verwatert het. Daar heb ik anderen voor nodig, daar heb ik vooral het luisteren naar Gods Woord voor nodig. Want vanuit mijzelf houd ik het niet vol om in God te geloven.

Mijn kennis van wie God is, is ook zo beperkt. Dat is wel een beetje vanuit mijzelf gekeken. Ik geloof dat er ook nog een ander antwoord is op die vraag: namelijk dat God ons uitnodigt om samen met de gemeente Hem te ontmoeten.

Wie is God voor u?

Ja, hoe zeg je dat? Wonderlijk groot en ontzagwekkend. Veelzijdig, veelkleurig. Hij heeft alles geschapen en staat dus boven de kosmos, tegelijk zorgt Hij er elke dag voor. Hij is heilig en goed, tegelijk heeft Hij geduld met mij, ook op de momenten dat ik mijn eigen gang ga en dat is eigenlijk altijd de verkeerde kant op.

Het wonderlijkste is wel dat Jezus God is. Want alleen door Hem kan ik Die wonderlijke God leren kennen en alleen door Hem mag ik ondanks mijn slechtheid toch naar God toe.

Kunt u uitleggen wat uw werk in de kerk inhoudt?

Pastoraal werk houdt in dat ik met mensen in allerlei situaties mee mag leven en mee mag denken hoe God in die situatie te vinden is. Dat is nogal eens op momenten van verdriet: bij ziekte of bij overlijden van een familielid. Of mensen komen langs als ze God voor hun gevoel kwijt zijn.

Of als het leven zo heftig is geworden dat ze zich afvragen of God hen in de steek heeft gelaten. Maar pastoraat heeft gelukkig ook te maken met de mooie momenten van het leven: geboorte, huwelijk, een jubileum of als iemand persoonlijk God leert kennen of dieper leert kennen. En heel belangrijk: ik geef ook geloofsonderwijs (catechisatie) aan jongeren van de gemeente.

Waarom bent u dit werk gaan doen?

Omdat ik de overtuiging kreeg dat ik in deze richting gestuurd werd. Ik merkte dat ik veel voldoening kreeg uit eerder pastoraal werk dat ik deed naast mijn andere werk. Het is mooi werk en ik zie ook het belang ervan. Maar ik ervaar het dus ook als een opdracht. En tegelijk is het een voorrecht om hiervan je werk te mogen maken.

Welke boodschap hebt u door te geven?

Oei, dat vind ik lastig. God is zo veelzijdig en de Bijbel zo’n onuitputtelijk boek. Ik moet dus echt een keuze maken. En dan moeten we als christenen ook nog oppassen om niet in een soort geheimtaal te spreken. Ik hoop dan ook maar dat als iemand vragen heeft bij wat ik nu zeg, hij of zij de moeite neemt om er eens over door te praten.

Maar dan toch een boodschap: God heeft ons als mens bedoeld om met Hem te leven. Dát is pas echt leven. Ik maak daar zelf regelmatig een puinhoop van. Dat overkomt me niet alleen, dat heeft ook te maken met mijn trots en eigenwijsheid, waarmee ik God hopeloos voor de voeten loop en soms dwars tegen Hem inga. Maar God laat het daar niet bij zitten. Hij nodigt elke keer uit om tot Hem terug te keren. En minstens zo belangrijk: als ik dan in mijn trots en eigenwijsheid blijf zitten, weet Hij mij ook nog in beweging te krijgen. Dat is een proces, zo maakt de Bijbel duidelijk, dat het hele leven duurt.